یافته‌های یک شرکت رختخواب از نظرسنجی اندازه های مختلف تخت و تشک مشتریان نشان می دهد که یک زوج از هر شش زوج جدا از هم میخوابند، و این بدلیل عدم تحمل یکدیگر نیست بلکه نمیتوانند خواب شبانه مناسب و کافی داشته باشند. از اینرو از خوابیدن کنار هم ناامید شده و جدا میخوابند. خروپف ، وول خوردن در خواب و یا این واقعیت ساده که هر دو با هم به خواب نمیروند و با ورود به اتاق باعث بیدار شدن آن دیگر که ساعت‌‌ها قبل خوابیده است، نیز می‌شوند. همه این موارد شایع و یا موارد دیگر می‌توانند زوجین را به خوابیدن جداگانه که به “طلاق خواب” معروف است، مجاب کند.
“تختخواب های جداگانه نشانه ای از درگیری های زناشویی نیستند – آنها برای سلامتی بهتر و ایجاد یک رابطه شادتر هستند.”
همچنین بسیاری از کارشناسان و متخصصین با این ایده و نتایج تائیدی آن موافقند و حتی امیدوار هستند قطع رابطه در هنگام خواب باید تشویق شود. دکتر نیل استنلی مدت ۳۵ سال است که تحقیقات خواب را انجام داده است – او تقریبا به مدت طولانی نه تنها در یک تخت جداگانه بلکه در یک اتاق دیگر، جدا از همسرش میخوابید. دکتر استنلی می گوید: “من طرفدار پیشرو در جهان برای تخت های جداگانه هستم.”
دکتر استنلی ۲۰۰۵ تحقیقی مشترک انجام دادند که در آن یکی از زوجین به‌هنگام خواب هم آلاتی به تن دارند و یا مثلا با موبایل به رختخواب میروند. در این مطالعه خواب آنها بررسی و مشاهده شد و نشان داد که با هر تکان کوچکی و یا بیدار شدن، زوج دیگر هم تکان یا بیدار میشد (دیگری هم همین کار را می کرد). به گفته او: “در حقیقت ، یک سوم مختل شدن خواب توسط شریک زندگی ایجاد می شود.” از اینرو این اختلال میتواند بر سلامت جسمی و سلامت رابطه زوجین هم بسیار تاثیرگذار باشد.
در تائید این مطلب، در سال ۲۰۱۶ دانشگاه پزشکی پاراکلسوس (Paracelsus Medical University ) در آلمان نیز در بررسی تحلیلی انجام شده بروی مطالعات قبلی به این موضوع اشاره میکند که مشکلات خواب و مشکلات ارتباطی زوجین تقریبا به طور همزمان رخ می دهد.
“از هر شش زوج یک از آنها جدا میخوابند و این به‌دلیل عدم تفاهم و عدم تحمل یکدیگر نیست، بلکه بخاطر این است که نمیتوانند خوب بخوابند و از داشتن خواب شبانه مناسب در کنار هم ناامید شده اند.”
همچنین تحقیقات دیگر نشان می دهد درصد طلاق در کسانی که خواب کم دارند، بالاتر است خصوصا اگر با زوجی که خوب نمی‌خوابد، نه تنها همدلی نشود، بلکه بحث و مشاجره هم داشته باشند. همانطور که دکتر استنلی توضیح میدهد: خواب ضعیف بر عملکرد جسمی، ذهنی و ارتباطات بین فردی بسیار تأثیر می‌گذارد. خواب کم شبانه خطر تصادف را بیشتر و در طولانی مدت با افزایش وزن، دیابت نوع ۲ و افسردگی را نیز به همراه دارد. توضیح این پدیده بسیار واضح و آسان است چرا که سلول بدنی هر یک از ما دارای “ساعت” خاص خود است ، بنابراین اختلال طولانی مدت در این ریتم ها به دلیل کمبود خواب، عوارض و مشکلات دیگری برای سلولهای بدن به همراه خواهد داشت. وی تاکید میکند “خواب از اهمیت حیاتی برخوردار است و هیچ دلیلی برای جبران آن به دلیل وجود یک ساختار اجتماعی غیرعلمی همچون با هم خوابیدن وجود ندارد.”
و اما آیا خوابیدن در اتاق های جداگانه برای داشتن خواب کامل شبانه تأثیر منفی بر زندگی جنسی زوجین خواهد گذاشت؟ ظاهرا خیر، دکتر استنلی اعتقاد دارد در حقیقت باعث بهبود آن هم گردد، زیرا خوابیدن جداگانه معنای رابطه جنسی را هدفمند و برنامه ریزی شده میکند. او در تائید ادعای خود از جامعه‌شناسی نقل میکند که دلیل رابطه جنسی با شریک زندگی خود را در قبل از خواب، به دلیل نداشتن زمانی خصوصی برای بودن در کنار همدیگر میداند، و این تنها زمانی است که بطور خصوصی در کنار همدیگر هستند.
وقت نداشتن برای یکدیگر الزما به معنای سپری کردن خواب شبانه در یک رختخواب مشترک نیست زیرا که بهترین زمان برای برقراری رابطه جنسی از نظر عاطفی یا فیزیولوژیکی باشد. این ایده که وقت استراحت بدن و ذهن خود را با مکانی مشترک بنام تختخواب دو نفره با نیمه دیگرتان صرف کنید در واقع پدیده نسبتا جدیدی است.
پروفسور هیلاری هندیز ، محقق دانشگاه لنکستر در کتابی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، توضیح می دهد که تا دهه ۵۰ ، تختخواب مشترک برای زوجین به هیچ وجه مطلوب نبود و ترجیح طبقات بالای فرهنگی- اجتماعی جامعه به اتاق خواب های جداگانه بود، در حالی که در اواخر دوره ویکتورین، به دلایل بهداشتی تمایل به تخت های دوقلو ( هریک از دو تختخواب یکنفره که کنار هم قرار دارند) بیشتر بود. او توضیح میدهد که در آن زمان تئوری غالب انتقال بیماری این بود که مرض به صورت خودبخود از طریق هوا یا نفس بد بو یا ناخوشایند به دیگری منتقل میشود. بنابراین این نگرانی وجود داشت که اگر بازدم شریک زندگی خود را تنفس کنید، خود را در معرض خطر قرار داده‌اید. در هر حال، حتی با بالا رفتن دانش و آگاهی مردم مبنی بر راههای انتقال بیماری و میکرب متفاوت از آن چیزی است که تصور میکردند، هنوز این تختهای دوقلو از مد نیافتادند زیرا که از آن به بعد بیشتر برای فرار از خروپف و تنفس همسر، ترجیح زوجین به جدا خوابیدن بوده است.
پروفسور هندیز همچنین علاقمند به پیگیری سرنوشت تختهای دوقلو و گرایش بسوی تختهای دونفره در دوره پس از چنگ و دوران افولشان شد، اینکه خوابیدن بروی تختخوابهای دونفره نشانه مثبتی از تفاهم در ازدواج تعبیر میشد.
اکنون، بعد از قرن بیستم که جذابیت تختخوابهای دونفره در ایجاد بازیگوشی‌های جنسی تبلیغ شد، بنظر میرسد که به سمت علائق و ترجیحات تاریخی در طبقات بالای اجتماعی برمی‌گردیم و به گفته دکتر استنلی باید شاهد ساخت خانه‌هائی با حداقل دو اتاق خواب اصلی برای زوجین بود.
ideas.ted.com
