دروغ سفید !

دکتر پل سیگر Paul Seager استاد ارشد روان شناسی می‌گوید: کسی‌که دروغ می‌گوید از همرنگی اجتماعی تبعیت میکند. ما در دنیائی زندگی می‌کنیم که برای هموار کردن شرایط محیطی‌مان نیاز داریم که دروغ سفید بگوئیم. در ولایت خارج از کشور با بسیاری از هموطنان که عرض ادب می کنی، خود را تحصیل کرده، متمول و اشراف‌زاده معرفی می‌کنند، از آنجائی که این‌گونه دروغ‌های سفید فرد را آسان‌تر و مهربان‌تر معرفی می‌کند، اینطور بنظر می‌رسد که با این عبارات، خواهان حمایت و تأیید شما هستند. او می‌گوید: متأسفانه واقعیتی مانند دماغ پینوکیو وجود ندارد که وقتی کسی دروغ می‌گوید جلوی آن گرفته شود که تأیید نمی‌شود. اگرچه راه‌های آشکار‌کننده بسیار دقیق برای دروغ وجود دارد اما از آنجائی‌که آدمی موجود پیچیده‌ای است، متأسفانه فهم اینکه فردی دروغ یا راست می‌گوید، وجود ندارد، اما برای اجتناب از عوارض دروغگوئی سرنخ‌هائی برای تشخیص راست از دروغ در کلام وجود دارد……همه ما در مواردی دروغ می‌گوئیم به این دلیل که:

– میخواهیم احساس واقعی خود را در مورد فرد پنهان کنیم.
-دروغ گفتن نوعی انحراف رفتاری است از اینرو انحراف فرد از رفتار طبیعی باید دلیلی داشته باشد: شاید آنها دروغ می گویند چون احساس خوبی از گفتن راست و درست ندارند.
-همچنین دروغ می‌گوئیم برای حفاظت خود از دیگران و ایگو خود را باد کنیم.
-بعضی ها دروغ می‌گویند چون نمی‌خواهند دیگران از کار آنها سر در بیاورند و همین دروغ گفتن‌ها به آنها حس قدرت می‌دهد.

و در چه مرحله ای دروغ پاتولوژیک میشود؟
اما دروغ گفتن می‌تواند تبدیل به اختلال شود. یکی از اشکال دروغ پاتولوژیک به سندرم مونشهاوزن Munchausen Syndrome معروف است. بعضی از آدمها در دنیای خیالی خود زندگی می‌کنند و واقعیت را نمی‌گویند.

افرادی‌که بواسطه انواع عملکردهای مخرب و آشفته در ساختار روان‌شناختی شان ، این نیاز را حس می‌کنند که برای بقا باید با موجودیت غلط و نادرستی زندگی کنند، همواره بروی اهداف کوتاه مدت تمرکز می‌کنند، احساس گناه ندارند و برای کسب لذت‌های آنی هر کاری می‌کنند بدون اینکه به پیامدهای آن کار فکر کنند.
برآورد نسبت دروغگوهای پاتولوژیک به جمعیت عادی، هنوز شناخته نشده است زیرا مشهور‌شدن به دروئی و بلوف زدن خوشایند نیست ازاینرو، بسیاری از فاش کردن آن هراس دارند.

در هر حال میانگین تعداد دروغ‌های یک شخص ۱۰ بار در هفته است، و کسانی‌که مکرر دروغ می‌گویند می‌توانند با این میزان خود را ارزیابی کنند. برآوردهای منطقی نشان می‌دهد که افراد پایبند به اصول اخلاقی و اخلاق مدار در هر شرایطی بندرت یا بهتر بگوئیم به سختی دروغ می‌گویند.
بیشتر افراد با وسوسه‌های دروغ گفتن غرق در دوروئی می‌شوند فردی که خود را آدم سخاوتمندی می‌داند به این دلیل است که اینقدر خود را سخاوتمند معرفی می‌کند که خودش هم باور می‌کند که سخاوتمند است درحالی‌که واقعیت این است که از این طریق وضعیت واقعی دشواری را که از آن رنج می‌برند ، پنهان نگهدارند. اما باید آگاه باشند که آنها اول از همه به خود دروغ میگویند، خود را فریب می‌دهند؛ چرا که برای دروغگوئی، ابتدا فرد می‌بایست خودش را قانع و سپس دروغ خودش را باورکند.

ازاینرو اگر سعی دارید که با دروغ گفتن واقعیات، دیگران را فریب دهید باید بدانید که ابتدا خودتان از واقعیات دور شده اید. با خود روراست باشید!