اگر کودکان بدانند خوردن چیزی برایشان خوب است آیا تمایلی به خوردن آن خواهند داشت؟

این تحقیق به یکی از نگرانی‌های والدین مبنی بر عادت‌دادن فرزندانشان به خوردن غذاهای سالم و مغذی اشاره دارد.
بچه‌ها براحتی غذاهای سالم و مغذی را رد می‌کنند و البته می‌دانند که این غذاها برایشان خوب است اما زمانی که تاکید بیش از حد شود از آن به بعد اینطور در ذهن کوچکشان نقش می‌بندد که غذاها طعم و مزه خوبی ندارند.
این مطالعه بر روی کودکان سنین پائین انجام شده و البته تعمیم نتایج آن برای سنین بالاتر قابل تأمل است زیرا که بچه‌های بزرگتر برای خوردن به عوامل دیگری جز طعم و مزه غذا از جمله داشتن خود کنترلی بالا توجه دارند. همچنین همه میدانیم و معمولا اینطور برداشت میشود که نوجوانانی که در خوردن، سخت سلیقه هستند مثلا فقط شش نوع غذا میل می‌کنند، تفکری شبیه همتایان کوچکترشان دارند.

همه والدین به نحوی از شیوه‌های خوراندن غذاهای سالم و مغذی به فرزندانشان آگاهند: تظاهر می کنیم که هواپیما هستیم، وقت غذا دادن شعر و سرود سر میدهیم و گاهی اوقات کارتون «گشنیز»، «جعفری» و اینکه چطور «شبت» با سرعت بدنبال «دمش» می گشت و «ملوان زبل» که با خوردن اسفناج قدرت می‌گرفت را برایشان تعریف می‌کنیم. همه این درود و سرودها برای تشویق کودکان به خوردن غذاهای مغذی است.
و اما محققین دانشگاه شیکاگو معتقدند که اگرچه کودکان میدانند غذاهائی که توسط والدین به آنها داده میشود سالم و برایشان خوب است، با این حال اگر با اصرار زیاد همراه باشد دیگر کودک طعم غذاها را حس نمیکند و به همین دلیل است که کودکان براحتی غذاهای سالم را نمی خورند.
در این فرضیه که:«اگر کودکان بدانند خوردن چیزی برایشان خوب است آیا تمایلی به خوردن آن خواهند داشت؟» این مطالعه می گوید: بچه های پیش دبستانی از خوردن غذاهائی که برای اهدافی دیگر به آنها داده می شود خودداری میکنند. مثلا اگر به آنها گفته شود که: اینو بخوری قوی تر میشی، باهوش تر میشی ..
وقتی به بچه‌ها گفته میشود که خوردن فلان غذا به او کمک می‌کند تا موفق شود، قوی تر شود، زودتر بزرگ شود و یا یادگیری بهتر و سریعتر و … علاقه کودک پیش دبستانی به غذا را کاهش میدهد.
بنظر میرسد از دید بچه های پیش دبستانی غذا خوردن چند منظوره نیست. مثلا در یک زمان یک غذا نمی تواند همه ویژگی های فوق را داشته باشد و هم اینکه کودک از آن لذت ببرد. غذاهای سالم با تعریف و تمجیدهای والدین هیچگاه به کودک این اجازه را نخوهد داد که طعم غذا را خوشمزه‌تر حس کند. پس بهتر است وقتی به کودکتان هویج میدهید تا بخورد، نگوئید که مثلا هویج بخور تا قد بلند و باهوش بشی. همزمانی این اطلاعات با دادن هویج در واقع در کودک این حس را ایجاد می‌کند که نمیخواهند هویج بخورند.
پس، اگر میخواهید فرزندتان هویج بخورد فقط کافیست به آنها هویج را بدهید و اگر میخواهید چیزی هم بگوئید، کافیست بگوئید بخور خوشمزه است و یا اینکه اصلا چیزی نگوئید.
این تحقیق بروی ۲۷۰ کودک پیش دبستانی که در آن آزمونگر، داستانی را همراه با تصویر در مورد دختری که غذاهای آماده و هله و هوله داشت خواند. در بعصی از داستانها، دختر علاقمند به خوردن عذا بود چرا که برایش خوب بود و در جای دیگر ، او علاقمند به خوردن بود چرا که غذا خیلی خوشمزه بود. در هیچ یک از داستانهای خوانده شده دلیل علاقمندی دختر به غذاها عنوان نشد. در هر مورد، کودکان بیشتر از یک غذا خوردند زمانیکه به هیچ دلیلی برای خوردن اشاره نشده بود یا وقتیکه غذاها خوشمزه و دلپذیر توصیف می شدند، بیشتر از زمانی که فکر میکردند خوردن این غذاها برایشان خوب است.