محققان دانشگاه موناش استرالیا در ارتباط باپدیده همدردی، به تفاوتهای جسمی بین مغز شخصیت های عاطفی- هیجانی و کاراکترهای شناختی- منطقی دست یافتند. شرح این گزارش در مجله تصویر عصبی Neuro Imageچاپ شده است.

لازم به یادآوری است که در مطالعه خصایص و ویژگی‌های انسانی همواره افراد عاطفی- اخلاقی را در برابر کسانی که بیشتر فکرمیکنند و همه چیز را با منطق می‌سنجند در برابر هم قرار میدهند در حالیکه تمام انسانها هم از عاطفه و هم از منطق برخوردارند.

روبرت ایرس Robert Eresاز دانشکده روان‌شناسی دانشگاه موناش- مجری طرح میگوید: افرادیکه خیلی عاطفی و همدلی عاطفی بالائی دارند اغلب آنهائی هستند که به هنگام دیدن ناراحتی دیگران بشدت تحت تاثیر قرار می‌گیرند مثلا هنگام تماشای فیلم ترسناک خیلی می‌ترسند وبا دیدن صحنه ناراحت‌کننده و غم‌انگیز، به گریه می‌افتند، اما آنهائی که همدلی شناختی بالائی دارند کسانی هستند که در شرایط مختلف بیشتر کبری- صغری می‌کنند وبراساس نتیجه‌گیریشان با افراد همدردی می‌کنند.

همدردی یکی از ویژگی‌های آدمی برای برقراری ارتباط، ایجاد و تحکیم روابط انسانی و یکی از ابزارهای فهم و درک دیگران است. همه ما خواسته یا ناخواسته،با آگاهی یا بدون آگاهی، همه روزه از این خصیصه –همدردی کردن- برای کنترل و پیش بردن زندگی خود در ارتباطات اجتماعی استفاده می‌کنیم. نتایج این تحقیق نشان میدهد که فرایند همدردی کردن یک ساختار چند مولفه‌ای است، بدین معنا که همدردی افراد عاطفی و منطقی واکنش های متفاوتی عصبی در ساختارهای متفاوت مغز ایجاد میکند.

نتایج بدست آمده از مقایسه بروز حس همدردی افراد منطقی و عاطفی نشان داد که افراد با همدردی دلسوزانه میزان تراکم ماده خاکستری اندازه گیری شده در ناحیه اینسولا- یا جزیره که در سطح زیرین مخ و درست درمرکز مغز قرار دارد- بسیار بالا است. و اما آنهائیکه نمره بالاتری در همدردی شناختی داشتند میزان تراکم ماده خاکستری در دستگاه کناری یا لیمبیک- ناحیه‌ای در بالای جسم پینه ای که درنیمکره را به هم متصل میکند- بیشتر دیده شده است.

شخصیت‌های سایکوپات و خودشیفته آسیب جدی ابراز حس همدردی عاطفی دارند درحالیکه اینگونه شخصیت‌ها در ابراز حس همدردی منطقی بخوبی عمل میکنند.

نتایج این تحقیق سوالات بسیاری برای محققین ایجاد کرده است که:

آیا میتوان حس همدردی کردن را با آموزش در آدمی ایجاد، افزایش یا تغییر داد؟

آیا با ابراز حس همدردی بیشتر ناحیه مرتبط مغزی بزرگتر میشود؟ و یا بالعکس نداشتن همدردی با دیگران منجر به از دست رفتن یا کوچکترشدن آن میشود؟ آیا صدمات احتمالی به مغز مانند سکته میتواند منجر به اختلال درهمدردی شود؟

آیا امکان از بین رفتن حس همدردی وجوددارد؟ مثلا این احتمال باشد که آنهائیکه حس همدردی ندارند در واقع این توانمندی در آنها از بین رفته باشد ؟

برای امتیازدهی، روی یکی از ستاره‌ها کلیک کنید!

«هر ستاره برابر یک امتیاز و پنج ستاره به معنای امتیاز کامل است»

میانگین امتیاز ۰ / ۵. تعداد آرا: ۰

نخستین فردی باشید که به این پست امتیاز می‌دهد

مطلب پیشینمغز آدمی از اشتباهات هم پاداش میگیرد
مطلب بعدیآشنایی با دلایل روشن نشدن کامپیوتر